Nowy Rozdział w Historii Fotografii
Po wielu latach eksperymentów, Louis-Jacques-Mande Daguerre w końcu osiągnął przełom w utrwalaniu obrazów za pomocą Camera Obscura. Jego pierwszymi sukcesami były martwe natury, ale szybko opuścił studio, pragnąc uwiecznić sceny życia, wykraczające poza zwyczajne przedstawienia architektury.
Innowacyjne Posunięcie: Zdjęcia Ludzi w Ruchu
W okresie między 24 kwietnia a 4 maja 1838 roku Daguerre umieścił aparat w oknie swojego domu przy Rue de Marais, tuż za dioramą – teatrem jego własnego wynalazku. Tam, wykonując pierwsze zdjęcie, zdołał uwiecznić ludzkie postacie. Na zatłoczonej ulicy, gdzie powozy, konie i ludzie przemieszczali się szybko, długi czas naświetlania sprawił, że stali się niemal niewidzialnymi duchami. Wyjątkowym przypadkiem było zatrzymanie się mężczyzny i pucybuta, co zapisało im miejsce w historii. Najwidoczniej pucybut zadał sobie więcej czasu na czyszczenie niż zazwyczaj, lub klient mógł być bardziej wymagający.
(Warto pamiętać, że rzeczywista scena jest lustrzanym odbiciem)
Prezentacja Świata: Daguerre i Jego Fotografie
Daguerre przedstawił to zdjęcie (jako jedno z kilku) Samuelowi Morse’owi i innym wynalazcom na początku 1839 roku. Po ujawnieniu szczegółów metody w sierpniu 1839, pokazał fotografię królowi Bawarii, który publicznie eksponował ją w Monachium w październiku tego samego roku. Płytka przetrwała bombardowanie miejskiego muzeum podczas II wojny światowej, ale niestety została niemal całkowicie zniszczona podczas nieudolnych prób czyszczenia około roku 1960. Na szczęście Beaumont Newhall, kurator działu fotografii Museum of Modern Art w Nowym Jorku, zlecił wykonanie wysokiej jakości negatywu w 1979 roku. Dzięki niemu Peter Dost i Bernd Renard stworzyli kopię dagerotypu, która obecnie ponownie może być podziwiana w Monachium.
Odtworzenie Spuścizny: Ironia Wykorzystania Metody Talbota
Wszystkie liczne przedruki tego dagerotypu, znajdujące się w książkach i czasopismach, opierają się na negatywie stworzonym przez Newhalla. Nietypowym zbiegiem okoliczności jest to, że metoda negatywowo-pozytywowa Talbota posłużyła do zachowania dziedzictwa Daguerre’a.
Bibliografia: Hacking, Juliet 2014 - "Historia fotografii", Arkady: Warszawa